Naprawa pokrycia z papy

Mój dom to typowa kostka z lat 70. Jego dach jest już dosyć zniszczony – miejscami przecieka i pojawiły się na nim fałdy i wybrzuszenia. Jak najłatwiej go naprawić?

. Najpierw trzeba sprawdzić stan techniczny podłoża, aby zdecydować, jaką papę wybrać do pokrycia i jak ją układać. Najlepiej zrobić to razem z przyszłym wykonawcą robót. Następnie sprawdzamy, czy podłoże pod starą papą nie jest zawilgocone. W tym celu nacinamy dwa lub trzy wybrzuszenia. Jeśli podłoże jest wilgotne (a zdarza się to w większości naprawianych dachów), konieczne będzie zastosowanie kominków wentylacyjnych (jeden na 40-60 m² dachu). Najprostszy sposób naprawy polega na położeniu nowej izolacji wodoszczelnej na istniejących warstwach papy. Najpierw trzeba przeprowadzić prace przygotowawcze: pokrycie z papy oczyścić z kurzu i innych zanieczyszczeń, przeciąć pęcherze, osuszyć palnikiem miejsca pod nacięciami i lepiszczem ze starych pap podkleić papę. W miejscach, w których papa jest pofałdowana, trzeba ją ściąć i wyrównać ewentualne zagłębienia ścinkami papy podkładowej zgrzewalnej. Aby umożliwić odprowadzenie wilgoci spod pokrycia, dziurawi się je ostrymi narzędziami (gwoździem, wiertłem), robiąc trzy-cztery dziury na 1 m² dachu, aż do szlichty.

Nowa izolacja
Suche, czyste i zreperowane podłoże należy zagruntować cienką warstwą asfaltowej emulsji (na rozcieńczalnikach spirytusowych lub wodnych), aby zwiększyć jego przyczepność. Emulsję wodną można rozcieńczyć w zależności od potrzeb, dodając do niej maksymalnie trzy objętości wody, po czym całość energicznie wymieszać.
Tej na rozpuszczalnikach spirytusowych nie trzeba rozcieńczać. Emulsję nanosi się szczotką dekarską lub wałkiem. Zużywa się jej 0,2-0,4 kg na 1 m² dachu.
Do pokryć jednowarstwowych potrzebna jest papa przeznaczona do mechanicznego mocowania do podłoża. Łączniki rozmieszcza się wzdłuż zakładu podłużnego na całej powierzchni dachu, zwiększając ich liczbę w okolicy kalenicy, przy kominach, wentylatorach, świetlikach itp. Do mocowania używa się łączników dostosowanych do konkretnego rodzaju papy (różni producenci proponują różne łączniki). Liczba łączników powinna wynikać z obliczeń statycznych. Gdy nie ma takich obliczeń, można stosować łączniki w ilościach:
- w strefie środkowej dachu 3 szt./m²;
- w strefie brzegowej 6 szt./m²;
- w strefie narożnej 9 szt./m².
W miejscach planowanego ustawienia kominków wentylacyjnych należy wyciąć w starych warstwach papy aż do szlichty otwory o średnicy równej zewnętrznej średnicy podstawy kominka. Nową papę trzeba dokładnie zgrzać do kołnierza kominka. Styk papy z wlotem kominka dodatkowo uszczelnia się rozgrzaną masą bitumiczną ściągniętą szpachelką lub nożem dekarskim ze spodniej strony ścinków papy zgrzewalnej. Obróbki attyk, kominów i innych elementów dachu (połączenia płaszczyzny poziomej z pionową) zaleca się robić z dwóch warstw papy, przy czym przynajmniej jedna z nich powinna być na osnowie z włókniny poliestrowej.

Gdy trzeba zerwać starą papę

Zdarza się, że jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest zerwanie starych warstw papy. Wgłębienia i nierówności w szlichcie uzupełniamy zaprawą szybko wiążącą, a następnie gruntujemy podłoże emulsją. Gdy wyschnie, układamy na niej papę zgrzewalną podkładową perforowaną na sucho, która umożliwi odparowanie wilgoci zalegającej w istniejącej szlichcie i ewentualnie w ociepleniu. Do papy podkładowej zgrzewamy papę wierzchniego krycia. W tym wypadku także stosujemy kominki wentylacyjne.

Uwaga! Decydując się na naprawę dachu, sprawdźmy, czy nie trzeba go docieplić. Jeśli tak – warto zrobić to przy okazji remontu.