Wentylacja spiżarni

Mam w domu spiżarnię zagłębioną około 90 cm poniżej poziomu gruntu. Pomieszczenie przylega do ściany zewnętrznej od strony północnej. W górnym narożniku wykułem otwór w ścianie zewnętrznej, wstawiłem w niego rurę o średnicy 110 mm i po obu stronach obsadziłem kratki wentylacyjne. Sądziłem, że powietrze z wnętrza domu dostanie się (odpowiednią szczeliną pod drzwiami) do spiżarni i przez otwór w ścianie zostanie wywiane na zewnątrz. Z moich obserwacji wynika jednak, że powietrze, zamiast być usuwane, jest tą drogą nawiewane do środka. Tylko wtedy, gdy na zewnątrz jest duży wiatr, otwór staje się wywiewny. Co mam zrobić, żeby zapewnić cyrkulację powietrza w tym pomieszczeniu? Czy rozsądne będzie zrobienie na tej samej ścianie drugiego otworu i zamontowanie tak zwanej zetki z wylotem przy samej podłodze? 

Aby w pomieszczeniu sprawnie działała wentylacja grawitacyjna wywiewna, musi mieć ono osobny kanał wywiewny o długości co najmniej 2 m wyprowadzony ponad dach domu. Przepływ powietrza przez otwór wybity w ścianie jest niekontrolowany – raz powietrze może nim napływać do wnętrza, innym razem być usuwane na zewnątrz, czyli dokładnie tak jak w opisanym przypadku. Najwłaściwsze byłoby wyprowadzenie przewodu wentylacyjnego (nie musi być murowany, tak jak zwykle się to robi) ponad dach, ale domyślam się, że nie jest to możliwe ze względów technicznych.
Wentylację spiżarni można usprawnić, wykorzystując już wybity otwór, jeśli zainstaluje się w nim mały wentylator osiowy. Może być uruchamiany włącznikiem światła i samoczynnie wyłączać się po kilku-kilkunastu minutach, jeszcze lepiej, gdy będzie miał włącznik zegarowy uruchamiający go na przykład co godzinę na kilka minut. Takie wentylatory można kupić w marketach budowlanych.