Woda z rynny.

-

Czy rynnę lukarny trzeba zaopatrzyć w rurę spustową? Czy taka rura szpeci?

Trzeba zadbać, aby woda z rynny spływała bez przeszkód. Jeśli nie zrobimy wylewu z rynny na lukarnie, lecz skierujemy wodę do tyłu, w miejscu spadania wody na dach mogą się tworzyć zawirowania grożące przenikaniem jej pod pokrycie. Pamiętajmy, że w przypadku pokrycia z dachówek woda pod ciśnieniem może się przedostawać także do góry przez szczeliny w pokryciu. Miejsce zderzenia wody spływającej z rynny lukarny i wody w koszu między połacią lukarny a dachem trzeba bardzo starannie wykonać.
Bezpieczniej kontrolować wylew wody z rynny, czyli zrobić rury spustowe lub rzygacze. Rury spustowe mogą mieć małą średnicę (8-10 cm) i nie są bardzo widoczne. Jednak nawet te cienkie umieszczone od frontu są znaczącym elementem i trzeba się z nim liczyć, projektując elewację. Ważny jest dobór koloru orynnowania do koloru podbitki lub pokrycia dachu.
Rzygacze umieszczone blisko połaci (czyli z tyłu lukarny, po bokach) najmniej szpecą. Trzeba pamiętać o tym, by były one skierowane wzdłuż spadku połaci, na którą ma być sprowadzana woda. Orynnowanie lukarny nie powinno jej szpecić. Dach najeżony lukarnami (każda z oddzielną rynną i rurą spustową) może wyglądać karykaturalnie. Dobry architekt uwzględnia to w koncepcji domu. 
Dwie rury spustowe odprowadzają wodę z rynien lukarny z dachem dwuspadowym. Mogą być cienkie i dobrane kolorem do barwy podbitki i ścian.

Rzygacz umieszczony z tyłu lukarny będzie mało widoczny, a zarazem pozwoli bezpiecznie skierować strumień wody z rynny wzdłuż dolnej połaci dachu.

                                                                   Bez rury spustowej

ŹLE. Od rynny do kosza jest zbyt blisko, by nie nastąpiło zderzenie strumieni wody spływającej z lukarny i z dachu. Woda spadająca z rynny lukarny z dużą siłą będzie uderzać o bok gąsiora – może po jakimś czasie wypłukać uszczelnienie dachu

DOBRZE. Tu starannie wyprofilowano fragment obróbki w miejscu zderzenia wody z rynny lukarny i wody w koszu dachu. Nawet przy dużym deszczu woda spłynie łagodnie, nie zagrażając pokryciu.
Uwaga ta strona utrzymuje się tylko dzięki reklamą . Każdy kliknięcie w nie daje mi parę groszy. Nie bądź sknera .

Popularne posty z tego bloga

Drewniany balkon

-
Obraz
Kiedyś dobudowanie balkonu do istniejącego budynku było czymś oczywistym. Powstawały one z bardzo wdzięcznego materiału – drewna. Dziś takie balkony rzadko można zobaczyć w starych dzielnicach miast, może więc nadeszła pora, by wskrzesić zapomnianą sztukę ich budowania. Dzięki niej można bowiem zrealizować w już istniejącym budynku marzenie o balkonie.Przedstawiamy kilka przykładów, jak to zrobić. Najprostszym sposobem wykonania drewnianego balkonu jest oparcie go z jednej strony na konstrukcji budynku, a z drugiej – na podciągu opartym na słupach. Taki balkon może być całkiem pokaźny. Jego głębokość może wynosić nawet 6,5 m. Oczywiście przy takich rozmiarach balkonu (a raczej tarasu) legary muszą mieć odpowiednio duży przekrój poprzeczny i być rozmieszczone dość gęsto. Długość balkonu jest praktycznie nieograniczona, może on nawet okalać cały budynek, choć wtedy zasługuje raczej na miano galeryjki. Zazwyczaj jednak balkony nie są aż tak duże – ich głębokość ni
Czytaj więcej

Jak zrobić .Czapka kominowa.

-
Obraz
Trudno przecenić jej zalety. Nie tylko zabezpiecza przewody wentylacyjne i trzon komina przed opadami atmosferycznymi, lecz także chroni o z zewnątrz przed zamakaniem i zabrudzeniem. Standardowa czapka to betonowa płyta grubości około 8 cm. Wystaje ona poza obrys komina po 5-10 cm z każdej strony. Od spodu na obrzeżu czapki są wyżłobione podłużne bruzdy (kapinos), dzięki którym woda skapuje bezpośrednio na dach, nie powodując zamakania i zabrudzenia komina. Możliwe jest też wykonanie czapki z klinkieru, ale wymaga to dokładności i pracy doświadczonego murarza, bo przy układaniu cegieł łatwo o nieszczelności, przez które do wnętrza komina dostałaby się woda. Bezpieczniej zdecydować się na łatwiejsze rozwiązanie – czapkę betonową. Wykonuje się ją w deskowaniu. Aby nie doszło do zamakania trzonu kominowego podczas układania mieszanki betonowej, jego wierzch przykrywa się izolacją z papy asfaltowej lub folii. Jest to istotne zwłaszcza wtedy, gdy wystająca ponad dach cz
Czytaj więcej

Polskie chałupy. O tradycji architektonicznej wsi

-
Obraz
Podejmując decyzję o budowie domu na wsi, dobrze jest wiedzieć, jak budowano kiedyś w tym regionie, co wyróżniało architekturę okolicy i jakie detale lub zdobnictwo stosowano. Ułatwi to wybór projektu lub rozmowę z architektem. Pomoże również dobrać elementy wystroju domu. Tradycja architektoniczna naszej wsi jest bogata i zróżnicowana. Inaczej wyglądały domy na Mazurach, inaczej na Mazowszu, jeszcze inaczej w górach, a różnice między nimi były wyraźnie rozpoznawalne. Czasem wręcz sąsiednie gminy różniły się między sobą tradycją budowania. Drewno i kamień Ponieważ w dawnym budownictwie stosowano w zasadzie wyłącznie materiały miejscowe, stąd dominacja drewna i zastosowanie w niewielkim zakresie kamienia. Do budowy używano głównie drewna z drzew iglastych: sosny, świerka, jodły i modrzewia, uznawanego za najlepszy budulec. Długie i proste kłody z drzew iglastych doskonale nadawały się do budowania i nie wymagały skomplikowanej obróbki. Kamień używany w tradycyjnym bu
Czytaj więcej