Wysoka opłata za małą samowolę

Buduję dom jednorodzinny. W głębi działki, w jej rogu (w odległości 3 m od obu boków), wybudowałam dodatkowo mały domek na sprzęt ogrodowy. Zrobiłam to bez załatwiania jakichkolwiek formalności urzędowych, ale obiekt jest tylko o 2 m² większy od tych, które nie wymagają zezwolenia. Ponadto przy wjeździe na działkę postawiłam budyneczek o powierzchni 18 m² przeznaczony na śmietnik lub pomieszczenie gospodarcze, odsunięty o 2 m od drogi i tyle samo od sąsiedniej działki. Ten również nie był przewidziany w planie zagospodarowania działki. Dodam, że określona w warunkach zabudowy linia zabudowy znajduje się 6 m od ogrodzenia. Chciałabym zalegalizować te budowy, zwłaszcza że mam zamiar sprzedać nieruchomość.

Opisane budynki gospodarcze są obiektami, na budowę których jest wymagane pozwolenie.
Z tego obowiązku zwolnione są jedynie wolno stojące budynki gospodarcze, wiaty i altany o powierzchni zabudowy do 10 m², przy czym na każde 500 m² powierzchni działki nie może ich przypadać więcej niż jeden, a powierzchnia działki nie może być mniejsza niż 500 m². Takie obiekty wymagają jedynie zgłoszenia w starostwie (wybudowane bez uprzedniego zgłoszenia są samowolą budowlaną).
Żeby zalegalizować samowolnie wybudowany budynek, trzeba dostarczyć do powiatowego inspektora nadzoru budowlanego:
- zaświadczenie wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego planu miejscowego lub decyzji o warunkach zabudowy;
- cztery egzemplarze kompletnego projektu budowlanego wykonanego przez projektanta należącego do odpowiedniej izby samorządu zawodowego;
- oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Jeśli powiatowy inspektor nadzoru budowlanego stwierdzi, że budowa jest zgodna z przepisami techniczno-budowlanymi oraz przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wyda postanowienie określające wysokość opłaty legalizacyjnej i decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego zawierającą zobowiązanie inwestora do uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Pozwolenie to może być wydane dopiero po wniesieniu opłaty.
Opłata legalizacyjna w przypadku budynków gospodarczych wynosi 25 tys. zł, przy czym trzeba ją zapłacić osobno za każdy z budynków (opłata za budynek o powierzchni do 10 m², wymagający jedynie zgłoszenia, jest znacznie niższa – 5 tys. zł).
Budynek znajdujący się w tylnej części działki prawdopodobnie będzie mógł być zalegalizowany. Natomiast wątpliwa jest możliwość legalizacji budynku położonego przy wjeździe – ze względu na niezachowanie linii zabudowy oraz odległości od granic działki wymaganych w przepisach techniczno-budowlanych.
Jeśli powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nie zatwierdzi zgłoszonej samowoli, wyda decyzję nakazującą usunięcie nieprawidłowości (na przykład rozbiórkę).
Niezależnie od podjętych kroków zmierzających do legalizacji istniejących budynków gospodarczych w razie sprzedaży nieruchomości należy poinformować kupującego o sytuacji prawnej wszystkich obiektów znajdujących się na nieruchomości.

Podstawa prawna: - ustawa z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016 z późn. zm.)
- rozporządzenie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690 z późn. zm.)