Najkorzystniejsze jest zlecanie impregnacji w tartaku. Tam sprawdza się rodzaj, klasę i wilgotność drewna oraz dobiera najlepszy środek zabezpieczający o odpowiednim stężeniu. Po zabiegu waży się drewno, aby sprawdzić stopień nasycenia impregnatem. Samodzielnie wielu z tych parametrów nie da się określić, więc impregnacja nie będzie tak skuteczna. Dodatkowym utrudnieniem jest konieczność dysponowania wanną lub wyłożonym folią rowem, na tyle długim, żeby zmieściły się w nim najdłuższe elementy więźby. Na placu budowy trudno wygospodarować takie miejsce, poza tym kłopot sprawiają resztki roztworu impregnacyjnego, które trzeba odwieźć do zakładu utylizacji. Najgorszym rozwiązaniem jest impregnowanie już ułożonej więźby. Drewno powleka się wówczas powierzchniowo, nasycając je do głębokości zaledwie kilku milimetrów (woda opadowa łatwo może wypłukać preparat). Impregnat nie jest nakładany na całej powierzchni, trudno dostępne części pozostają niezabezpieczone. Często też środek jest nieprawidłowo rozcieńczony lub nałożony za cienką warstwą.
