  | |  | |  |
| Rynny przy lukarnach rzadko połączone są z rurami spustowymi dochodzącymi aż na dół budynku. Zazwyczaj odprowadzają wodę na połać dachu, skąd spłynie ona do rynien położonych niżej. Autor: Piotr Mastalerz | | Gdy dach lukarny ma niedużą powierzchnię i szeroki okap, można zrezygnować z rynien. Autor: Wiktor Greg | | Niektóre dachy lukarn mają taki kształt, że uzbrojenie ich w rynny staje się niemożliwe. Autor: Wiktor Greg |
Bez wilgoci
Wilgoć może dostawać się do dachu z dwóch stron – albo z ogrzewanego poddasza, albo z zewnątrz. W pierwszym przypadku ma ją powstrzymać folia paroizolacyjna, szczelnie zamontowana pod okładziną z płyt gipsowo-kartonowych lub boazerią. Przed wilgocią z zewnątrz chroni zaś papa lub folia wstępnego krycia. Jak się jednak okazuje, sam materiał izolacyjny często nie wystarcza. Dlatego robi się w dachu jedną lub dwie przestrzenie wentylacyjne, którymi będzie krążyć powietrze i osuszać połacie:
- dwie przestrzenie wentylacyjne – jedna z nich znajduje się między wełną a folią wstępnego krycia lub sztywnym poszyciem dachu, a druga między poszyciem bądź folią a pokryciem dachowym. Pierwsza zapewnia osuszanie termoizolacji, a druga usuwa wilgoć ze spodniej strony pokrycia;
- jedna przestrzeń wentylacyjna – pozostawia się ją między izolacją termiczną a sztywnym poszyciem, na którym znajduje się papa lub folia izolacyjna i płaski materiał pokryciowy (na przykład gonty bitumiczne, blacha płaska). Tylko jedna przestrzeń wystarczy też wtedy, gdy pod dachówki, płytki dachowe lub blachodachówkę zastosujemy folię wysokoparoprzepuszczalną (o paroprzepuszczalności powyżej 1000 g/m2/24 h). Będzie się wtedy znajdować między folią a pokryciem.
Przestrzenie wentylacyjne powinny mieć grubość nie mniejszą niż 2 cm. Ich wloty zabezpiecza się siatkami, grzebieniami (tak zwanymi wróblówkami) lub innymi materiałami, które nie dopuszczą, by dostawały się tam ptaki albo owady. Wyloty znajdują się zaś w kalenicy dachu i są osłonięte przed deszczem gąsiorami (dachówkami lub blachą o kształcie półokrągłego korytka) albo specjalnymi obróbkami blacharskimi – w przypadku pokryć płaskich. Wentylację mogą wspomagać też kominki lub specjalne dachówki wentylacyjne, przez które wydostaje się powietrze. Poprawiają one ciąg w przestrzeni wentylacyjnej pod pokryciem.
Bez wody
Konstrukcja dachu lukarny, a także właściwe zaprojektowanie i wykonanie obróbek blacharskich oraz orynnowania, powinny zapewnić skuteczne odprowadzenie wody opadowej z połaci. Zastosowane tu rynny mogą mieć mniejszą średnicę niż te zamontowane przy okapie dachu. Ich średnicę dobiera się do powierzchni, z jakiej ma być odprowadzona woda. Znając tę powierzchnię i korzystając z zestawień udostępnianych przez producentów rynien, bardzo łatwo można dopasować ich średnicę, tak by była wystarczająca.
Wentylacja dachów lukarn
Wilgoć jest niebezpieczna dla wełny mineralnej, którą ociepla się dachy, gdyż zmniejsza jej izolacyjność termiczną. Może też powodować korozję metalowych pokryć dachowych. Aby nie gromadziła się w dachu lukarny, konieczna jest sprawna wentylacja połaci.
Uwaga! W lukarnach, których połać nie dochodzi aż do samej kalenicy dachu, tylko kończy się niżej, mogą być trudności z wykonaniem przestrzeni wentylacyjnej między wełną a folią bądź sztywnym poszyciem. Wymian, na którym opierać się będą jej krokwie, uniemożliwi tu przepływ powietrza. Dobrym pomysłem będzie wówczas zastosowanie przed tym wymianem jednej lub dwóch dachówek albo kominków wentylacyjnych, przez które będzie się mogło wydostać powietrze.
 | |  |
| W lukarnach z daszkiem dwuspadowym powietrze wpada otworami pozostawionymi pomiędzy krokwiami daszku i między kontrłatami lub tylko między krokwiami (gdy jest jedna przestrzeń wentylacyjna), przepływa przez przestrzenie wentylacyjne i wydostaje się szczelinami zlokalizowanymi przy kalenicy daszku. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki | | W lukarnach z daszkiem jednospadowym powietrze wpada otworami pozostawionymi pomiędzy krokwiami i kontrłatami, przemieszcza się następnie jedną lub dwiema przestrzeniami wentylacyjnymi i przedostaje do przestrzeni wentylacyjnych połaci dachu. Tamtędy wędruje aż do kalenicy, w której pozostawione są szczeliny umożliwiające wydostawanie się powietrza. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Rynny przy lukarnach
Do daszku lukarny rynny mocuje się w identyczny sposób jak w innych miejscach dachu, za pomocą haków rynnowych. Ważne, by nadać rynnom odpowiedni 2-3-procentowy spadek w stronę miejsca odprowadzenia wody.
 | |  |
| Przy daszkach dwuspadowych rynny średnicy 8-10 cm zamontowano do obu okapów. Woda deszczowa może spływać nimi na połać dachu: bezpośrednio – rynna ma spadek w kierunku styku z dachem i powinna się kończyć kilkanaście centymetrów od niego. Deszczówka, nie dochodząc do tego styku, spływa na połać i po niej do rynien położonych przy okapie. Obróbka blacharska ścianki musi być starannie wykonana, by deszczówka nie zawilgacała styku połaci dachowej i lukarny. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki | | Przy daszkach dwuspadowych rynny średnicy 8-10 cm zamontowano do obu okapów. Woda deszczowa może spływać nimi na połać dachu: poprzez krótkie rury spustowe – rynny mają spadek w przeciwnym kierunku i woda spływa nimi do rur spustowych, a z nich na połać dachu, skąd trafia do rynien przy okapie. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
 |
| Przy daszku jednospadowym rynna średnicy 8-10 cm zamocowana jest wzdłuż okapu. Płynąca nią woda trafia do krótkiej rury spustowej, a z niej – wprost na połać dachu, skąd dostaje się do rynien umieszczonych poniżej. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
