Po pierwsze, posadziwszy nawet wysokie rośliny, trzeba będzie czekać latami na osiągnięcie przez nie odpowiednich rozmiarów, cierpiąc przez cały ten czas z powodu uciążliwego sąsiedztwa. Po drugie, utrzymanie żywopłotu wyższego niż dwa, dwa i pół metra jest mocno kłopotliwe, ponieważ wymaga stosowania wysokich drabin w czasie jego przycinania, czyli kilka razy w roku. Po trzecie, nawet kiedy taki żywopłot już wyrośnie i uda się go pielęgnować, może się zdarzyć, że od spodu zacznie się ogałacać i wieloletnie wysiłki pójdą na marne.
Beton, humus i rośliny
Pomimo że nie w postaci żywopłotu, działkę osłaniają rośliny. Wyrastają z wysokiej na dwa i pół metra betonowej ściany, która otacza tę część ogrodu falującą linią i tworzy swego rodzaju podporę pionowej rabaty. Jej konstrukcję tworzą dwa mury z betonu oddalone od siebie o mniej więcej 60-70 cm, a przestrzeń między nimi wypełnia humus. W ścianie usytuowanej od strony ogrodu pozostawiono otwory na rośliny. Najlepiej sadzić tu rośliny niezbyt wymagające, wytrzymałe na mróz i odporne na choroby, na przykład krzewy: berberysy, irgi, tawuły i trzmieliny Fortune’a. Doskonały jest bluszcz, który wypełnia wolne przestrzenie i jest ozdobny także zimą. Między krzewami warto posadzić byliny (godna polecenia jest lnica – pnącze tworzące efektowną siatkę pędów) oraz ładnie kwitnące rośliny jednoroczne. Żeby podwyższyć ścianę i skuteczniej odciąć się od sąsiedztwa, na jej zwieńczeniu posadzono jałowce i inne rośliny zimozielone. W dobrze oświetlonej części ściany założono ogród ziołowy.
Żeby zapewnić roślinom dobry wzrost, należy zainstalować automatyczne nawadnianie – najlepiej linię kroplującą z rurami rozmieszczonymi co 30 cm. Można je też zasilić wieloskładnikowym nawozem, najlepiej wolno działającym (typu Osmocote), sypiąc do każdego otworu taką ilość preparatu, jaka zmieści się na łyżeczce do herbaty.
Koronkowa robota
Zewnętrzna ściana na granicy działki została zrobiona ze zbrojonego betonu klasy B15 ułożonego w deskowaniu, ale można ją też wykonać z pełnych betonowych przęseł ogrodzeniowych. Mur wewnętrzny zbudowano bez deskowania. Powstał przez narzucanie gęstej mieszanki betonowej na specjalnie przygotowany stelaż z prętów zbrojeniowych.
Od sposobu jego uformowania zależy kształt ścianki, która w niczym nie przypomina tradycyjnego muru betonowego. Stelaż tworzą stalowe pręty zbrojeniowe średnicy 6 mm, osadzone w betonowym fundamencie. Jest on zakotwiony w murze prętami zbrojeniowymi, które zabezpieczono Abizolem (jeden pręt na 5 m² muru). Do stelaża przymocowano siatkę o drobnych oczkach, taką, jaką stosuje się przy docieplaniu budynków. Uformowano w niej kieszenie, w których zostaną posadzone rośliny. Następnie na siatce ułożono warstwę zaczynu cementowego (można też użyć kleju do glazury). Powstaje cienka, ale dość sztywna powłoka, którą łatwo jest pokryć cienką warstwą betonu z dodatkiem krzemionki amorficznej oraz włókien szklanych i stalowych (tak zwane zbrojenie dyspersyjne). Krzemionka zwiększa lepkość betonu i zmniejsza ilość wody zarobowej, co sprawia, że beton lepiej trzyma się konstrukcji. Włókna szklane i stalowe zwiększają jego wytrzymałość i chronią cienkie ściany przed pękaniem.
Zalety zielonej ściany
Jej największą zaletą jest to, że nie trzeba czekać latami, aż nieatrakcyjny widok zostanie zasłonięty. Obsadzona roślinami ściana dobrze wygląda i spełnia swoje zadanie od razu po wykonaniu. Poza tym przez cały rok jest dekoracyjna i skutecznie izoluje wnętrze działki w przeciwieństwie do większości żywopłotów, które zimą tracą liście i z wiekiem często ogałacają się od ziemi. Można jej nadać dowolny kształt i wysokość.
Rośliny na betonie
  | |  |
| Betonowo-roślinna ściana tuż po wykonaniu. Choć zieleni nie jest tu jeszcze zbyt dużo – wygląda efektownie. Autor: Hanna Długosz | | Kipiąca zielenią roślin ściana tworzy zakola, wybrzusza się i cofa. Wypełnia ogród zamiast tradycyjnych rabat. Autor: Hanna Długosz |
Betonowo-roślinna ściana
 | |  |
| Widok od strony ogrodu. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki | | Przekrój przez ścianę. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
 |
| Konstrukcja ściany. W celu uformowania kieszeni na rośliny trzeba przeciąć siatkę na krzyż i odchylić poły nacięcia – górne w kierunku wnętrza konstrukcji, dolne – na zewnątrz. Między odchylone fragmenty siatki należy wstawić łaty (też z siatki) i połączyć je na przykład drutem. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Ulepione z betonu
W podobnej technologii jak ścianę z roślinami można wykonać inne konstrukcje, nadając im najbardziej fantastyczne kształty. Można tworzyć sklepienia grot i tajemniczych ogrodowych budowli, a nawet wykończyć elewację budynku. Chropowata faktura powierzchni betonu i jego beżowa barwa (nadaje ją dodatek mączki ceglanej) sprawiają, że wygląda interesująco także wtedy, gdy nie okrywają go rośliny.
 | |  |
| Betonowa grota z zewnątrz... Autor: Hanna Długosz | | ...i od środka. Autor: Hanna Długosz |
Przed i po
 | |  |
| Pierwsza faza tworzenia. Wysoki betonowy mur i budynki zaglądające na posesję. Tu nie pomógłby nawet wysoki żywopłot. Autor: Hanna Długosz | | Ogród w całej okazałości. Pionowa rabata szczelnie otula działkę. Autor: Mariusz Bykowski |
Punkt widzenia
 | |  |
| Okno w okno, czyli smutny widok przed zbudowaniem betonowej konstrukcji i obsadzeniem jej roślinami. Autor: Hanna Długosz | | Szumiąca ściana roślin, czyli widok rok po ukończeniu prac. Przytulnie, kameralnie, zielono. Autor: Mariusz Bykowski |
