Wzorem do projektu tego ogrodu stała się natura, w której las jest zbudowany najczęściej z trzech pięter: drzew, podszycia, czyli krzewów i młodych drzew, oraz z runa, które składa się z bylin, krzewinek i mchów.
Przede wszystkim byliny
Podstawą kompozycji są byliny. Ponieważ rosną pod okapem wysokich sosen, wybrano takie gatunki, które mogą się rozwijać przy niewielkiej ilości słońca. Rośliny są zróżnicowane wysokością – od płożących do takich, które dorastają do 1,5 m. Posadzono tu dużo gatunków bylin okrywowych, między innymi zimozielone kopytniki, runianki japońskie i bluszcze, które zaczynają się już wspinać po drzewach. Rosną tu również gajowce żółte, marzanki wonne, miodunki plamiste, przywrotniki i skalnice. Kanwę kompozycji tworzą natomiast wysokie byliny: języczki pomarańczowe, parzydła leśne i zawilce japońskie. Jednak w całym ogrodzie królują różne gatunki i odmiany funkii. Są powtarzającym się elementem tego ogrodu niczym refren.
Byliny mają liście różniące się wielkością, kształtem i fakturą. To one są w ogrodzie najważniejsze. Tworzą przenikające się plamy różnych odcieni zieleni – od ciemnej aż do jasnej wpadającej w żółtą. Barwy w ogrodzie są delikatne i stonowane; nawet kwiaty mają pastelowe kolory. Dopełnieniem kompozycji bylinowych są krzewy liściaste, między innymi kilka różaneczników i miniaturowych wierzb.
Nawilża i zdobi
Centralne miejsce ogrodu zajmuje niewielkie oczko wodne z fontanną. Jest nie tylko istotnym dekoracyjnym elementem kompozycji ogrodu, lecz także ma znaczenie praktyczne. Woda z fontanny, spadając drobnymi strumykami na jego taflę, podnosi wilgotność powietrza i jonizuje je ujemnie (podobnie jak rosnące wokół sosny). Poprawia to mikroklimat ogrodu i działa korzystnie na przebywające w pobliżu osoby.
Jaka gleba, takie rośliny
Rośliny w tym ogrodzie wybrano bardzo starannie. Posadzono tylko takie, które są dobrze przystosowane do warunków, jakie panują w borze sosnowym świeżym, zakładając, że to zagwarantuje ich dobry rozwój.
Gleba przed posadzeniem roślin nie była specjalnie ulepszana. Zgrabiono jedynie nierozłożone igliwie, a w dołki przygotowane pod rośliny wsypano dobrze rozłożoną ziemię liściową wymieszaną z ziemią rodzimą w proporcji 1:1 (zamiast ziemi liściowej można użyć dobrze rozłożonego kompostu).
  | |  | |  |
| Rośliny zadarniają całą wolną przestrzeń między sosnami. Ponieważ dobrano je stosownie do siedliska – bujnie rosną. Autor: Beata Romanowska | | Pomiędzy niskimi roślinami uwagę przyciągają funkie, paprocie i kwitnące na biało parzydło leśne. Autor: Beata Romanowska | | Woda rozpylana przez fontannę nawilża powietrze, co korzystnie wpływa na wzrost roślin. Autor: Beata Romanowska |
Minimum pielęgnacji
Przez pierwsze dwa-trzy lata, czyli do momentu, gdy byliny jeszcze nie zakryły powierzchni gleby, ogród wymagał częstego pielenia i spulchniania wierzchniej warstwy podłoża. Obecnie wystarczy od czasu do czasu usunąć spomiędzy roślin ozdobnych wyrastające pojedyncze chwasty.
Ziemię wokół bylin przykrywa ściółka z kory, która przeciwdziała szybkiemu parowaniu wody z podłoża oraz – w pewnym stopniu – wyrastaniu chwastów. Rozłożono ją nie od razu po posadzeniu roślin, ale dopiero wtedy, gdy się rozkrzewiły. Postąpiono tak, ponieważ w glebie nieokrytej ściółką byliny znacznie szybciej się rozrastają. Rośliny w całym ogrodzie są nawożone tylko raz w sezonie wegetacyjnym – wiosną. W tym celu jest stosowany rozpuszczony w wodzie sproszkowany obornik, który można kupić w sklepach ogrodniczych. Jeden litr obornika zalewa się pięcioma litrami wody i pozostawia na mniej więcej dwa tygodnie, żeby przefermentował.
W tym czasie ciecz należy często mieszać. Rośliny zasila się roztworem rozpuszczonym w wodzie (jedna część przefermentowanego obornika na 5 l wody), starając się podlewać glebę, a nie liście. Specjalnej pielęgnacji wymaga oczko wodne. Ponieważ z sosen opadają igły, należy je systematycznie zgarniać z lustra wody, zanim opadną na dno i zaczną tam gnić.
ŚCIÓŁKA Z IGIEŁ
W sosnowych borach opadające igły dostarczają wystarczającej ilości ściółki, która rozkładając się, tworzy próchnicę. Ściółka ta jest kwaśna (wartość pH wynosi 4-5), nadaje się więc szczególnie dla roślin wrzosowatych. Jeśli w ogrodzie są posadzone rośliny, które nie tolerują kwaśnego podłoża, lepiej zgrabiać opadające igliwie.
