Dawne ceglane detale. Podpatrzone na starych domach...

-






















Czerwony mur i czarne belki – ceglano-drewniana ściana starego spichrza.
Ceglane obramienie okna na tynkowanej elewacji starego śląskiego domu.
Jasne dekoracje na ceglanej ścianie – detal eklektycznych XIX-wiecznych domów.




Ażurowe ogrodzenie willi z lat dwudziestych (Stanisław i Barbara Brukalscy).
Dekoracyjne murowanie: gra światła i cienia na ceglanej elewacji.
Klinkierowa cegła użyta do dekoracji tynkowanej ściany (Jan Koszczyc Witkiewicz).



Gra w kolory z użyciem różnych rodzajów cegły czerwonej i żółtej na ścianie XIX-wiecznej kamienicy.
Gładka elewacja z ciemnego klinkieru, układanego pionowo i poziomo (Romuald Gutt).
Plastyczne dekoracje z szarej cegły cementowej na warszawskim domu z lat trzydziestych.

Autorzy zdjęć: Katarzyna Szotkowska, Anna Wrońska, Wiesław Zieliński.

Popularne posty z tego bloga

Drewniany balkon

-
Obraz
Kiedyś dobudowanie balkonu do istniejącego budynku było czymś oczywistym. Powstawały one z bardzo wdzięcznego materiału – drewna. Dziś takie balkony rzadko można zobaczyć w starych dzielnicach miast, może więc nadeszła pora, by wskrzesić zapomnianą sztukę ich budowania. Dzięki niej można bowiem zrealizować w już istniejącym budynku marzenie o balkonie.Przedstawiamy kilka przykładów, jak to zrobić. Najprostszym sposobem wykonania drewnianego balkonu jest oparcie go z jednej strony na konstrukcji budynku, a z drugiej – na podciągu opartym na słupach. Taki balkon może być całkiem pokaźny. Jego głębokość może wynosić nawet 6,5 m. Oczywiście przy takich rozmiarach balkonu (a raczej tarasu) legary muszą mieć odpowiednio duży przekrój poprzeczny i być rozmieszczone dość gęsto. Długość balkonu jest praktycznie nieograniczona, może on nawet okalać cały budynek, choć wtedy zasługuje raczej na miano galeryjki. Zazwyczaj jednak balkony nie są aż tak duże – ich głębokość ni
Czytaj więcej

Jak zrobić .Czapka kominowa.

-
Obraz
Trudno przecenić jej zalety. Nie tylko zabezpiecza przewody wentylacyjne i trzon komina przed opadami atmosferycznymi, lecz także chroni o z zewnątrz przed zamakaniem i zabrudzeniem. Standardowa czapka to betonowa płyta grubości około 8 cm. Wystaje ona poza obrys komina po 5-10 cm z każdej strony. Od spodu na obrzeżu czapki są wyżłobione podłużne bruzdy (kapinos), dzięki którym woda skapuje bezpośrednio na dach, nie powodując zamakania i zabrudzenia komina. Możliwe jest też wykonanie czapki z klinkieru, ale wymaga to dokładności i pracy doświadczonego murarza, bo przy układaniu cegieł łatwo o nieszczelności, przez które do wnętrza komina dostałaby się woda. Bezpieczniej zdecydować się na łatwiejsze rozwiązanie – czapkę betonową. Wykonuje się ją w deskowaniu. Aby nie doszło do zamakania trzonu kominowego podczas układania mieszanki betonowej, jego wierzch przykrywa się izolacją z papy asfaltowej lub folii. Jest to istotne zwłaszcza wtedy, gdy wystająca ponad dach cz
Czytaj więcej

Polskie chałupy. O tradycji architektonicznej wsi

-
Obraz
Podejmując decyzję o budowie domu na wsi, dobrze jest wiedzieć, jak budowano kiedyś w tym regionie, co wyróżniało architekturę okolicy i jakie detale lub zdobnictwo stosowano. Ułatwi to wybór projektu lub rozmowę z architektem. Pomoże również dobrać elementy wystroju domu. Tradycja architektoniczna naszej wsi jest bogata i zróżnicowana. Inaczej wyglądały domy na Mazurach, inaczej na Mazowszu, jeszcze inaczej w górach, a różnice między nimi były wyraźnie rozpoznawalne. Czasem wręcz sąsiednie gminy różniły się między sobą tradycją budowania. Drewno i kamień Ponieważ w dawnym budownictwie stosowano w zasadzie wyłącznie materiały miejscowe, stąd dominacja drewna i zastosowanie w niewielkim zakresie kamienia. Do budowy używano głównie drewna z drzew iglastych: sosny, świerka, jodły i modrzewia, uznawanego za najlepszy budulec. Długie i proste kłody z drzew iglastych doskonale nadawały się do budowania i nie wymagały skomplikowanej obróbki. Kamień używany w tradycyjnym bu
Czytaj więcej