Salon z wyspą
W otwartej przestrzeni dziennej często
spotyka się wyspę kuchenną, która
łączy funkcję stołu roboczego z elementami
kuchennej technologii. Wokół
niej przy gotowaniu integrują się członkowie
całej rodziny i goście. W zależności
od wielkości może być wyposażona
w urządzenia podstawowe, czyli
kuchnię elektryczną bądź indukcyjną,
bezpieczniejszą oraz oszczędniejszą w zużyciu energii, a jak starczy miejsca,
również w półprofesjonalne - takie
jak na przykład Tepan yaki, elektryczny
palnik do woka, opiekacz typu salamandra
i wydajny, wysokosprawny
wyciąg kuchenny.
Wyspa to przykład wyjątkowo intensywnego
skoncentrowania funkcji
kuchenno-salonowych. Gdy się
na nią decydujemy, najlepiej jest
dążyć do zunifikowania przestrzeni.
Jest na to wiele sposobów. Można zrobić jednolite podłogi, na przykład nowatorskie, wylane z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, malowane na dowolny kolor. Jeżeli chcemy zrobić podłogi drewniane, najlepiej użyć gatunków drewna wykorzystywanych do budowy statków. Muszą być tłuste, odporne na częste zmywanie. Dobrze się sprawdzają również wielkoformatowe płyty ceramiczne.
Kolejnym sposobem jest zastosowanie niewielu rodzajów materiałów wykończeniowych oraz upodobnienie tych w kuchni do tych z salonu. Pomaga budowanie przeziernych ścian/regałów (o ile to możliwe w przejściach czy holach, przez które można spojrzeć dalej) oraz korzystanie z powierzchni odbijających, takich jak lustra lub okładziny szklane, pleksi, poliwęglany. Pamiętajmy również, by minimalizować liczbę użytych kolorów, najlepiej ograniczając się do dwóch, ewentualnie by ukierunkować kolor, wybierając jedną ze ścian jako wartą podkreślenia. Mocnym akcentem porządkującym przestrzeń jest zintegrowana z zabudową kuchenną wyspa z blatem do jedzenia. Do niedawna szafki kuchenne stojące na podłodze miały standardowo wysokość 85 cm. To się zmieniło. Wysokość ta wynosi teraz 90 cm i w związku z tym blat do jedzenia również ma wysokość 90 cm, co wymusza używanie hokerów (stołków barowych) o wysokości około 60 cm. Minimalna zalecana odległość hokerów od ścian lub innych elementów wyposażenia to również 90 cm. Rozwiązanie to nie jest polecane, jeżeli w rodzinie są małe dzieci. W tej sytuacji lepiej zrobić wyspę połączoną z zabudową kuchenną o obniżonej wysokości blatu. Możemy wtedy siedzieć na standardowych krzesłach. Wadą jest natomiast to, że zamiast mocnej poziomej płaszczyzny są dwie o różnej wysokości. Nie będzie to przeszkadzało w dużej przestrzeni, ale w małej wprowadzi zamieszanie. Wyspy jadalniane projektuje się na kilka sposobów. Wyróżniamy następujące ustawienia:
• wyspa, która jest domknięciem kuchni (głównie ze względu na utrudnienie dzieciom dostępu do potencjalnie niebezpiecznego rejonu mieszkania). Najczęściej ustawia się ją prostopadle do ciągu kuchennego (w kształcie litery L). W małych przestrzeniach siedzimy wtedy tylko od strony salonu. W większych można siedzieć po obu stronach. W obu wypadkach należy zachować minimalną odległość blatu roboczego od blatu stołu (mniej więcej 90 cm). Chodzi o to, by mieć swobodny dostęp do urządzeń kuchennych;
• wyspa ustawiona równolegle do ciągu kuchennego. To rozwiązanie jest stosowane chętnie w większych przestrzeniach również jako połączenie dwóch wariantów - wyspy i osobno funkcjonującego stołu jadalnianego.
Spis treści
Jak urządzić salon?
Salon ze schodami
Salon z jadalnią
Salon z wyspą
Salon z kuchnią
Salon z kominkiem
Salon z widokiem
Jest na to wiele sposobów. Można zrobić jednolite podłogi, na przykład nowatorskie, wylane z żywicy epoksydowej lub poliuretanowej, malowane na dowolny kolor. Jeżeli chcemy zrobić podłogi drewniane, najlepiej użyć gatunków drewna wykorzystywanych do budowy statków. Muszą być tłuste, odporne na częste zmywanie. Dobrze się sprawdzają również wielkoformatowe płyty ceramiczne.
Kolejnym sposobem jest zastosowanie niewielu rodzajów materiałów wykończeniowych oraz upodobnienie tych w kuchni do tych z salonu. Pomaga budowanie przeziernych ścian/regałów (o ile to możliwe w przejściach czy holach, przez które można spojrzeć dalej) oraz korzystanie z powierzchni odbijających, takich jak lustra lub okładziny szklane, pleksi, poliwęglany. Pamiętajmy również, by minimalizować liczbę użytych kolorów, najlepiej ograniczając się do dwóch, ewentualnie by ukierunkować kolor, wybierając jedną ze ścian jako wartą podkreślenia. Mocnym akcentem porządkującym przestrzeń jest zintegrowana z zabudową kuchenną wyspa z blatem do jedzenia. Do niedawna szafki kuchenne stojące na podłodze miały standardowo wysokość 85 cm. To się zmieniło. Wysokość ta wynosi teraz 90 cm i w związku z tym blat do jedzenia również ma wysokość 90 cm, co wymusza używanie hokerów (stołków barowych) o wysokości około 60 cm. Minimalna zalecana odległość hokerów od ścian lub innych elementów wyposażenia to również 90 cm. Rozwiązanie to nie jest polecane, jeżeli w rodzinie są małe dzieci. W tej sytuacji lepiej zrobić wyspę połączoną z zabudową kuchenną o obniżonej wysokości blatu. Możemy wtedy siedzieć na standardowych krzesłach. Wadą jest natomiast to, że zamiast mocnej poziomej płaszczyzny są dwie o różnej wysokości. Nie będzie to przeszkadzało w dużej przestrzeni, ale w małej wprowadzi zamieszanie. Wyspy jadalniane projektuje się na kilka sposobów. Wyróżniamy następujące ustawienia:
• wyspa, która jest domknięciem kuchni (głównie ze względu na utrudnienie dzieciom dostępu do potencjalnie niebezpiecznego rejonu mieszkania). Najczęściej ustawia się ją prostopadle do ciągu kuchennego (w kształcie litery L). W małych przestrzeniach siedzimy wtedy tylko od strony salonu. W większych można siedzieć po obu stronach. W obu wypadkach należy zachować minimalną odległość blatu roboczego od blatu stołu (mniej więcej 90 cm). Chodzi o to, by mieć swobodny dostęp do urządzeń kuchennych;
• wyspa ustawiona równolegle do ciągu kuchennego. To rozwiązanie jest stosowane chętnie w większych przestrzeniach również jako połączenie dwóch wariantów - wyspy i osobno funkcjonującego stołu jadalnianego.
Spis treści
Jak urządzić salon?
Salon ze schodami
Salon z jadalnią
Salon z wyspą
Salon z kuchnią
Salon z kominkiem
Salon z widokiem
